MAKARSKA RIVIERA
Z jednej strony wysokie góry, z drugiej morze – tak pokrótce określić można Makarską Rivierę, rozciągającą się na południowy wschód od Splitu i na północny wschód od wyspy Hvar. Rząd idyllicznych miejscowości ciągnie się nad spokojnymi zatoczkami z licznymi plażami (bywają też piaszczyste), a w tle piętrzy się masyw gór Biokovo, osiągający w najwyższym miejscu ponad 1700 m n.p.m. Teren stanowi idealne miejsce do wypoczynku, więc nic dziwnego, że cieszy się dużą popularnością.
MAKARSKA
Główny ośrodek Makarskiej Riviery to przyjemne miasto z gwarną, ocienioną palmami promenadą, kilkoma zabytkami i najwyższym szczytem gór Biokovo w tle (Sveti Jura, 1762 m n.p.m.). Dzięki położeniu nad morzem, u podnóża gór, można łączyć tu ze sobą dwie różne formy aktywności – wędrówki górskie i wylegiwanie się na plaży.
Początki Makarskiej sięgają czasów rzymskiego osiedla Muccurum lub Macrum, założonego na miejscu dzisiejszej wsi Makar, 2 km na północ od miasta. Nieopodal, na półwyspie Sveti Petar, była inna osada, zwana Inaronią. Obie zostały zniszczone w 548 r. podczas najazdu Gotów ze wschodu. W VII w. w okolicy pojawili się Słowianie, którzy doszli do perfekcji w napadaniu na przepływające tędy statki. Przeszkadzało to zwłaszcza Wenecjanom, którzy w 887 r, chcąc położyć temu kres, przysłali okręty wojenne. Bitwa skończyła się jednak ich klęską. Od tej pory każdy przepływający tędy statek musiał uiszczać stosowną opłatę. Od XI do końca XV w. teren znajdował się pod władaniem królów chorwacko-węgierskich, a po nich – bośniackiego władcy Kotromanića. W 1499 r. miasto zdobyli Turcy, którzy utrzymali się w nim przez ponad 150 lat. W latach 1646-1797 teren pozostawał pod władaniem weneckim, a potem austriackim, z krótkim epizodem napoleońskim w latach 1805-1813. W XX w. miasto było niszczone podczas II wojny światowej, trzęsienia ziemi w 1962 r. oraz ostatniej wojny, której pozostałości można już dojrzeć tylko w wyżej położonych wioskach.
Centrum miasta to biegnąca nad morzem Obala Kralja Tomislava, przechodząca później w Marinetę, Kaćićev Trg i okoliczne uliczki. Usadowione jest ono nad głęboko wciętą zatoką między półwyspami Sveti Petar i Osejava. Plaże z drobnych kamyków ciągną się od zachodniego krańca półwyspu Sveti Petar w kierunku zachodnim. Przy nich znajduje się większość hoteli.
Makarska, ma też kilka zabytków. Serce miasta to Kaćićev Trg – mniei więcej prostokątny plac tarasowa zbudowany na pochyłym terenie (kilka poziomów połączonych)- wśród kwiatowych klombów, pomnik poety Andrije Kaćića Mijośića (1700-1760), wzniesiony V 1890 r. przez Ivana Rendića. Jest również studnia z II poł. XVIII w. Górna część placu zamyka katedra św. Marka z charakterystyczny wieżą zakończoną czerwonym spiczastym hełmem. Wybudował ją 1700-1776 w stylu barokowym. Wnętrze to pojedyncza sala z barokowymi ołtarzami. W jednym z nich jest srebrny ołtarz Matki Boskiej z 1818 r.).